"...tunggu saya esok..."

Saya..tak pernah minta awak tunggu saya..

Tapi..awak kata..
"saya akan tunggu awak..
saya boleh tunggu awak..
dan..saya sanggup tunggu awak..
dua tahun tak lama..
seumur hidup..saya akan tunggu awak.."

Jumaat malam haritu..
awak call saya..
awak kata..awak baru balik..awak nak jumpa..
tapi..saya tak kerja..
saya ada kat rumah..
tengah tengok tv dengan adik dan mak..

Awak kata..
"saya ada sesuatu nak bagi awak..
saya nak jumpa awak esok..
awak tunggu saya..
esok..awak tunggu saya..
tunggu saya esok..."

Saya letak fon macam biasa.

Keesokkan pagi,
saya dapat panggilan fon..
ayah awak telefon..
ayah awak minta saya datang ke rumah dengan segera.
Ayah awak kata,
lepas solat subuh..awak nak tidur..
letih bawa kereta semalam.
awak minta ayah kejutkan jam 8 sebab nak jumpa saya..
tapi..bila ayah awak kejut..
awak taknak bangun..
tubuh awak terbujur kaku.

Bila saya tiba,
turun sahaja dari kereta,
ayah awak peluk saya..
pelukan ayah awak sangat erat..
jaket saya basah dengan titisan air mata ayah awak.

Kaki saya terasa sangat berat untuk melangkah..
mata saya dah merah..
pipi saya dah basah..

Adik awak,
zulaikha pegang tangan saya kuat..
adik awak bawa saya masuk bilik..
saya nampak sebatang tubuh..
sebatang tubuh yang sedang tidur..
tapi..saya tak nampak muka.

Buka sahaja kain..
saya nampak wajah awak..
awak macam tengah tidur.

Di sebelah awak..
saya nampak kotak merah..

Ayah awak tanya saya..
ada tak awak tinggalkan sebarang pesanan kat saya..
saya kata,
ayat terakhir awak..
awak cakap,
"tunggu saya esok.."

Saya rasa, saya tak mampu tunggu kat situ lama-lama..
saya nak balik..
tapi..ayah awak tak bagi saya balik..
ayah awak kata..
tolong temankan awak sampai urusan terakhir awak..
waktu tu, saya rasa ayah awak sangat teruk.

Awak minta saya tunggu awak..
Ya, saya dah tunggu awak..
saya tunggu orang mandikan awak..
saya tunggu orang kafankan awak..
ayah awak minta saya taburkan kapur barus kat kain putih..
saya juga dah taburkan..
saya juga dah tunggu sampai orang kebumikan awak..

Awak tahu tak,
saya rebah di pusara awak..
adik awak zul iman papah saya..
awak tahu tak betapa teruknya saya rasa..

Selesai semua,
ayah awak minta saya tunggu kat rumah awak..
di hadapan keluarga awak..
ayah awak sampaikan cincin tunang yang awak tak sempat bagi kat saya..
dihadapan keluarga awak..
adik awak sarungkan kat jari saya..
cincin tu muat..
elok-elok dengan jari saya..
hanya DIA yang tahu perasaan saya.

Awak tahu tak..
saya tak tau nak buat apa..
saya dah cuba kuatkan hati tapi air mata tak henti mengalir..

Ayah awak call..
abang awak call..
adik awak call..
tapi..saya tak mampu nak angkat..apatah lagi nak jawab..

Saya dapat SMS..
abang awak minta saya hadir dalam majlis tahlil awak..
awak tahu kan perasaan saya..

Tangan saya gigil bila baca mesej..
air mata mula mengalir..

Saya tahu,
Allah lebih sayangkan awak..
sebab tu DIA ambil awak dari saya..
saya dah cuba kuatkan semangat..
dan saya akan ingat awak..
saya akan tunggu awak..
semoga kita dapat berjumpa di akhirat nanti.

Saya sayangkan awak..
mulai saat ini..
saya akan sentiasa hadiahkan doa untuk awak..
cuma itu saja yang mampu saya buat..
hanya dengan cara ini saya mampu balas keikhlasan awak terhadap saya..

Walaupun awak mungkir janji..
awak tak tunggu saya..
tapi..saya akan anggap cincin tu sebagai bukti yang awak benar-benar nak tunggu saya..
seumur hidup awak..

Semoga roh awak tenang di sana..

Walaupun dah terlambat, tapi saya nak awak tahu..
saya sayangkan awak.

Ya Allah,
kau ampunilah segala dosa Zul Imran Bin Mohd Akram..
tempatkanlah dia bersama-sama para solehin..
semoga rohnya aman di sana.

-Amin-